- عروه طائی (عُرْ وَ)
ابن زید الخیل بن مهلهل طائی. از شاعران و از فرماندهان سپاه و از فاتحان غزوات در صدر اسلام بود و در واقعۀ قادسیه نیز شرکت داشت. او مدتی از عمر خویش را در عهد جاهلیت بسر برد و در برخی از جنگهای جاهلی با پدر خویش شرکت داشت. سپس اسلام آورد و تا زمان خلافت علی (ع) در قید حیات بود و در جنگ صفین نیز شرکت کرد. و به سبب فتحی که در عهد خلیفۀ دوم در ری نصیب وی شده بود، خلیفه وی را ’بشیر’ لقب نهاد. درگذشت او را پس از سال 37 ه. ق. دانسته اند. (از الاعلام زرکلی از الاصابه و البلاذری)